Wat is er aan de hand tegenwoordig? Steeds meer mensen zijn boos, onverdraagzaam richting anders denken of simpelweg anders zijn. Hangen steeds conservatievere en rechtsere ideeën aan. Durven ongegeneerd neo-nazistische of anti-semitische uitspraken te steunen en verder te verspreiden. De agressiviteit waarmee mensen elkaar verbaal op (social) media om de oren slaan is verontrustend. Angstaanjagend zelfs. Moedeloos makend ook.
Sommigen blijven zich onvermoeibaar uitspreken tegen de halve waarheden en hele leugens van complottheorieën rondstrooiende types. Zoals Sander Schimmelpenninck bijvoorbeeld, die op Twitter en in zijn column in de Volkskrant altijd fel van leer trekt tegen de bruinhemden van Forum voor Democratie en Ongehoord Nederland. Of journaliste Marieke Kuypers die de vinger op de zere plek blijft leggen als het om transfobe haat en de daarmee gepaard gaande verspreiding van kwaadwillende onwaarheden gaat. Ik bewonder hun moed. Ik neem het mezelf kwalijk niet zo moedig te zijn. Ondanks alle drek aan scheldkanonnades en bizarre bedreigingen blijven zij zich uitspreken tegen het onrijmbare. Tegen de haat die het open riool van Twitter en soms zelfs reguliere media is. Want zeg nou zelf voor een xenofobe column hoort toch geen plaats te zijn in een regionale krant als de BN De Stem?
Goed of fout
Gekker dan gek zijn de steeds salonfähiger wordende verhalen over de kinderbloed drinkende, pedofiele satan vererende elite die het op iedereen en alles voorzien zou hebben. Hoe kan het dat ooit weldenkende mensen zich door deze verhalen weten te laten grijpen? Down the rabbit hole achter deze onwaarheden aanhollen, zich door geen enkel redelijk en gedocumenteerd argument op andere gedachten laten brengen? Ik begrijp er helemaal niets van. Het gaat mijn bevattingsvermogen te boven. Ook na het luisteren naar de uiterst verhelderende en goede podcast van WNL’s Misdaadbureau over anti-semitisme als misschien wel de oudste complottheorie.
Als kind groeide ik op in een wereld waarbij de Tweede Wereldoorlog bij veel mensen nog vers in het geheugen lag. Mijn opa en oma hadden deze vijf bezettingsjaren zeer bewust als twintigers meegemaakt. In een blikken trommeltje bewaarde mijn oma nog voedselbonnen en identiteitsbewijzen uit deze donkere dagen. Omdat je in die dagen nooit wist wie je wel en niet kon vertrouwen praatten mijn grootouders altijd over wie je wel en niet kon vertrouwen als het weer oorlog zou zijn. Wie zouden goed zijn en wie fout. Om te benadrukken dat niets is zoals het lijkt vertelden ze mij dat die vriendelijke oude man van een paar deuren verderop in de oorlog een beruchte NSB’er was geweest.
Je uitspreken tegen totaal ontoelaatbare dingen vergt moed. Moed die ik soms wat meer en soms wat minder heb. Met deze blogpost wil ik duidelijk maken me in de sterkst mogelijke zin te verzetten tegen alle radicaal-rechtse haat van wellness rechts, anti-vax, complotminnend en anti-semitisme steunende mensen. Daarvoor hoort nooit en te nimmer plaats in onze maatschappij te zijn. Toen niet, nu niet, nooit niet.
