Natuurlijk was vroeger niet alles beter. Sterker nog, ik zou er niet aan moeten denken dat we veel van de technieken die nu vanzelfsprekend zijn niet zouden hebben. Dat we nog steeds naar zwart-wit televisie zouden kijken. Dat je nog steeds de antenne zou moeten ronddraaien om een zo sneeuwvrij mogelijk beeld te krijgen. Toch heeft terugkijken op vroeger ook iets moois. Sentimenteel of niet.
Zo koester ik warme en liefdevolle herinneringen aan het samen met mijn moeder mogen kijken naar het Eurovisie Songfestival. Dat je halverwege zo’n beetje omviel van de slaap maar dat niet wilde laten merken. Je mocht immers lekker lang opblijven en samen met je moeder van dit liedjesfestival genieten.
Nu heb je drie keer in één week een uitzending, omdat er zo nodig ook twee halve finales bij moesten komen. Nu is het business as usual. Nee, in mijn kindertijd ervoer ik het Eurovisie Songfestival toch veel meer als iets bijzonders.
