Over het algemeen heb ik een hekel aan programma’s die volgens het keurslijf van een onwrikbaar format zijn gemaakt. Programma’s zoals ‘Uitstel van Executie’ of ‘Kijken met Kopen’. Zie je één aflevering dan zie je ze allemaal. Het Omroep Max programma ‘Van onschatbare waarde’ is ook een programma met een vast format. Toch kijk ik daar wel graag naar.
Ik denk dat het komt omdat ‘Van onschatbare waarde’ sneller is. Niet een uitzending lang over een stel dat een huis zoekt, maar lekker snappy meerdere verkopers in één uitzending die hun spullen bij vier verschillende potentiële kopers aanbieden. Het is bovendien ook minder oppervlakkig omdat je ook niet iets van allerlei kunstvoorwerpen opsteekt.
Zelf heb ik een houten kist met een complete verzameling Rembrandtmunten gehad. Het was een erfenis van mijn opa die vroeger munten verzamelde. Jarenlang heeft het bij mij op zolder gestaan. Hoewel ik meer waarde hecht aan de herinnering aan overleden dierbaren dan aan hun spullen, vond ik het moeilijk om er afstand van te doen. Moeilijker dan gedacht.
Toch besloot ik in 2019 de muntenverzameling te verkopen. Tijdens een stage bij het NPO Radio 1 programma Reporter Radio was ik zo enthousiast over het radiomaken geworden dat ik eigen apparatuur wilde hebben. Apparatuur die ik op dat moment niet zelf kon betalen. Dus zocht ik op Google naar een opkoper en verkocht de munten. Op dat moment troostte mij de gedachte dat mijn opa het vast een goed doel had gevonden zelf opnameapparatuur te kopen.
Ik kocht er uiteindelijk onder andere een Zoom H5 recorder en een goede Beyerdynamic microfoon voor. Fijne apparatuur waarmee ik twee studieopdrachten voor de opleiding Journalistiek de opnames ‘Biologische kip‘ en ‘Hoe nu verder?‘ Het is echt een feest om dit met je eigen apparatuur te doen. Van het plan om zelf te gaan podcasten is – inmiddels twee jaar later – nog steeds niets terechtgekomen. Da’s jammer. Maar ja, wat niet is kan nog komen natuurlijk.
