Een weergaloze achtervolgingsfilm met in de hoofdrol een ongekend goede Gene Hackman als de bezeten rechercheur Popeye Doyle, dat is de film The French Connection uit 1971. Een rolprent die in 1972 maar liefst vijf oscars in de wacht wist te slepen.
NEW YORKSE VERKEER
Afgelopen zaterdag 9 oktober was het exact 50 jaar geleden dat de film in premiëre ging. Niet dat ik dat in mijn agenda heb staan hoor. Zo’n fanatiekeling ben ik nu ook weer niet. Nee, ik volg gewoon een twitteraccount die over dat soort triviale weetjes tweet.
Wel ben ik gelijk online even op onderzoek gegaan. Het blijkt dat de film slechts 1,5 miljoen dollar gekost heeft. Wat ik ook niet wist is dat de achtervolgingsscene zich grotendeels in het echte New Yorkse verkeer heeft afgespeeld. Niets afgezette straten en in scène gezette verkeersstromen. Nee, gewoon vijf blokken lang de stoplichten mogen bedienen maar daarna gewoon met 90 kilometer per uur door het dagelijkse verkeer heen denderen. Met een blauwe sirene op het dak om het verkeer enigszins te waarschuwen.
ABONNEMENT OP STREAMINGDIENST NOODZAKELIJK
In een interview met de producer van de bloedspannende politiethriller wordt ook nog verteld hoe ze New York zover kregen op een metrotrein te mogen filmen. Door ouderwets steekpenningen te betalen. 40.000 dollar en een enkele reis naar Jamaica.
Voor de liefhebber die de film vandaag de dag nog willen zien is een abonnement op de streamingdienst Disney + noodzakelijk. Daar kan je ‘m kijken. Op Amazons Prime Video is de tweede French Connection te zien. Die zou ik echter overslaan omdat deze film vele malen slechter is dan het origineel.
Gene Hackman ontvangt in 1972 de Oscar voor beste mannelijke hoofdrol. Dit is zijn acceptance speech.
De volledige 8 minuten durende achtervolging nog eens op je gemak bekijken? Dat kan dankzij YouTube.
Filmrecensie uit 1971 van de vermaarde Amerikaanse recensent Roger Ebert.
