Zojuist in het donker teruggereden vanuit Amstelveen naar Zwolle. Het weer was slecht. Continu regen. De weg donker want grotendeels onverlicht. Toch bleef ik fris en fruitig. Dat is wel eens anders geweest. Jaren geleden hield ik het niet langer vol dan 45 minuten lang auto te rijden. Na die drie kwartier werd ik ontzettend slaperig en moest aan de kant van de weg staan rusten.
Ik wist dat ik ‘s nachts behoorlijk hard snurkte. Dat was op mijn twintigste al zo. Wat ik heel lang niet geweten heb is dat ik leed aan slaapapneu. Pas zo’n vijf jaar geleden werd dat duidelijk. In voorbereiding op mijn gastric bypass operatie moest ik 24 uur met een meetkastje rondlopen en slapen. Dikke mensen hebben immers vaak apneu. En apneu kan een risicoverhogende factor zijn bij een operatie. Een paar weken later kwam het verlossende woord. Ik had slaapapneu en ook geen klein beetje.
CPAB
Ik had zo’n 31 ademstops per uur. De langste ademstop duurde maar liefst 70 seconden. Zo lang kan ik zelfs met het onderwater zwemmen mijn adem niet inhouden. De apneu bleek zelfs zo ernstig te zijn dat autorijden verboden was. Dat blijkt bij meer dan 15 ademstops per uur niet meer te mogen. Het werd me wel ineens duidelijk waarom ik zo snel zo zwaar vermoeid was bij het autorijden.
Ik kreeg direct na mijn consult bij de longarts een CPAB mee. Een apparaat waar een masker bij zit dat je ‘s nachts op je hoofd zet. Een kapje gaat volledig over je neus. Om vervolgens vrij hard lucht naar binnen te blazen. Veel mensen kunnen er niet tegen. Ze vinden het beklemmend zo’n ding op hun hoofd te hebben. Vinden het naar die lucht naar binnen geblazen te krijgen. Zelf hoefde ik er geen moment aan te wennen. Vanaf dag één ging het prima.
SLAAPONDERZOEK
Dat slaapapneu best wel ingrijpend is ontdekte ik nadat ik een paar weken het masker ‘s nachts gedragen had. Ik was iedere ochtend veel uitgeruster en vele malen fitter dan voorheen. De grootste verandering was misschien wel dat ik me mentaal ook veel fitter voelde. De zwaarmoedigheid die ik door de dagelijkse vermoeidheid ervoer was als donderslag bij heldere hemel verdwenen.
Als ik eerder had geweten hoe groot de invloed van slaapapneu is had ik het slaaponderzoek veel eerder gedaan. Was ik veel eerder ‘s nachts met een CPAB apparaat gaan slapen. Er gaat immers niks boven een gezondere geest in een fitter lijf.
