Hoe kan dat nou? Post nu al een maand ongeveer elke dag een blogpostje. De ene keer kost het minder moeite dan de andere keer. Dat ik ineens opschrik en me bedenk vandaag nog geen bericht geplaatst te hebben is nieuw voor me.
Tot nu toe schrijf ik op de dag zelf een berichtje. Ideeën in de week zetten zodat ik bij een inspiratieloze dag iets heb om op terug te vallen deed ik nog niet. Tot afgelopen weekend. Er staan nu een paar conceptideetjes en een half afgeschreven verhaal op publicatie te wachten. Morgen op mijn roostervrije dag nog maar eens een blik op werpen.
Vandaag ben ik voor het eerst sinds lange tijd weer eens wandelend naar mijn werk gegaan. 1,1 kilometer is natuurlijk ook goed te doen. Duurt immers ongeveer een kwartiertje. De eerste maanden nadat ik deze nieuwe baan gekregen had liep ik altijd. Vier dagen per week. Twee kilometer per dag. Een half uurtje per dag. Scheelt toch weer in een tijd waarin zitten als nieuwe roken wordt gezien.
Toch verdween het lopend forenzen geleidelijk aan weer uit mijn systeem. Pakte ik steeds vaker de fiets. Dat duurt immers geen 15 maar slechts 5 minuten zodat ik later van huis kan vertrekken. Nu ik echter merk toch geleidelijk aan in fitheid te hebben ingeboet heb ik toch maar weer het wandelen opgepakt.
