Ik baal. Enorm. Ik baal omdat ik zou moeten kunnen communiceren (vanwege mijn opleiding journalistiek en 16 jaar callcenterwerk) maar toch een hoopgoplopend conflict met iemand heb omdat we pratende niet nader tot elkaar komen. Sterker nog, we raken steeds verder van elkaar verwijderd lijkt het wel.
Hoe maak je iemand iets duidelijk wat voor jouw gevoel overduidelijk is, maar niet tot diegene wil doordringen? Ik heb werkelijk geen idee.
Sinds enige tijd ben ik in therapie. Therapie om bepaalde dingen uit mijn jeugd te verwerken. Het helpt. Ik krijg handvaten aangereikt die ik in de praktijk weet toe te passen. En toch voel ik me in deze specifieke situatie behoorlijk machteloos. Alles lijkt één kant uit te gaan. De kant die ik het niet op wil laten gaan, maar de kant die het onvermijdelijk op lijkt te gaan.
Een vaas die in scherven uiteenvalt kun je lijmen maar het wordt nooit meer dezelfde vaast. Er zullen altijd kleine stukjes ontbreken en breuklijnen zichtbaar blijven.
