Thuiskomend van een weekend met het hele gezin bij mijn schoonmoeder draai ik onze straat in. Op dat moment hoor ik Bram Vermeulen door de speakers van de autoradio. Ik spits gelijk mijn oren. Het nummer “De wedstrijd” wordt gedraaid. Een prachtnummer over hoe een zoon altijd weer probeert zijn beste beentje voor te zetten richting zijn vader.
Misschien heeft het wel zo moeten zijn. Dat uitgerekend ik een zoon kreeg en niet een dochter. Waarom? Uitgerekend degene die zelf nooit een vader gehad heeft. Of beter gezegd, opgroeide zonder vader. Zonder een mannelijk rolmodel.
Mijn ouders zijn gescheiden toen ik vier was. Ik groeide als enig kind op in een eenoudergezin. Mijn vader was het grootste deel van mijn leven volledig buiten beeld. De mannen in mijn kinderjaren waren mijn opa en mijn oom. Natuurlijk heeft mijn moeder haar uiterste best…
