Aan het eind van 2011 zag ik verschillende mensen hun moment van het afgelopen jaar omschrijven. Dit allemaal naar aanleiding van het leuke initiatief van twitteraar @punkmedia om mensen om hun moment te vragen en dit op zijn weblog te publiceren. Het ene verhaal was nog mooier dan het andere.
Omdat ik het jaar daarvoor had meegedaan werd ik ook dit jaar uitgenodigd opnieuw mijn moment in te sturen. Na een tijdje mijn hoofd gepijnigd te hebben over wat mijn moment van 2011 was, wist ik niet welk moment te beschrijven.
Zwemdiploma
Heb ik dan geen mooie momenten meegemaakt die mij bij zijn gebleven? Jawel hoor. Nu ik er opnieuw over nadenk schiet mij het moment te binnen waarop mijn zoon zijn A zwemdiploma behaalde. Een extra emotioneel moment omdat het zo veel tijd en moeite kostte.
Nieuwe school
Een ander moment is ook aan mijn zoon gerelateerd. Eindelijk is de kogel door de kerk. Na de nodige onderzoeken en bezoeken aan de kinderarts, na het herhaaldelijk invullen van vragenlijsten aangaande zijn ontwikkeling en na hem eerst een jaar groep 3 te hebben laten overdoen is nu eindelijk de kogel door de kerk. Mijn zoon gaat naar een nieuwe school. Vanaf half januari volgt hij het speciaal basisonderwijs. Een gebouw waar minder drukte heerst doordat de lokalen rustiger zijn ingericht, waar de BSO meer begeleiding kent op eenzelfde aantal kinderen en waar het aantal kinderen per groep aanmerkelijk kleiner is. Ik heb goede hoop dat hij hier zelfverzekerder door wordt en dat hij lezen en rekenen beter oppikt dan hij op de gewone basisschool deed.
Jaarcontract
Zijn alle momenten die ik voor mijzelf als belangrijk ervaar dan gerelateerd aan mijn zoon? Nee hoor, verre van dat. Een ander mooi moment was de dag waarop ik te horen kreeg dat mijn uitzendbaan omgezet werd in een jaarcontract. Na tien jaar bij een bank te hebben gewerkt, aan het begin van de kredietcrisis de overstap naar een ander bedrijf te hebben gewaagd en 18 maanden onvrijwillige werkloosheid (waarbij ik nog wel wat freelancewerk deed) kon ik gelukkig eind augustus 2010 weer voor 32 uur per week aan de slag. In eerste instantie een baan voor zes maanden, die na een eerste verlenging van opnieuw zes maanden op 1 september in een jaarcontract werd omgezet.
KOPP kind
Last but not least is mijn moment van 2011 het moment waarop ik in zag de lijken uit de kast van mijn verleden niet alleen te kunnen verwerken. Opgroeien als enig kind bij een manisch-depressieve moeder heeft – ondanks de goede zorgen van naaste familie zoals oom en tante en opa en oma – mij niet bepaald onberoerd gelaten. Dat ik nog met onverwerkte emoties zat werd mij pijnlijk duidelijk toen ik werkloos thuis zat en het gevoel had dat de maatschappij me had uitgekotst. Tijd waarin ik over dingen kon gaan zitten nadenken en tot dan toe weggedrukte emoties naar de oppervlakte dreven.
Dus ging ik in therapie. Iets waar ik tot nu toe over gezwegen heb, omdat er nog altijd een taboe op de psychiatrie en psychiatrische aandoeningen rust. Nu – 10 maanden nadat ik met mijn therapie startte – voel ik mij sterk genoeg om mij niets aan te trekken van wat men hier van vindt of denkt. Als KOPP (Kind van Ouder met Psychiatrische Problemen) kind had ik het nodig en heb ik er absoluut baat bij gehad.
Fitnessschool
Last but not least is het moment waarop ik mij inschreef bij de fitnessschool misschien wel mijn ultieme moment van 2011. Na jarenlang niet of nauwelijks aan sport te hebben gedaan, kwam ik eind november tot de conclusie dat diëten alleen niet voldoende zou zijn om het overgewicht dat ik de laatste jaren heb opgebouwd kwijt te raken.
Lichaam en geest
Sinds 1 december sport ik 3 x in de week. Iets waarvan ik niet alleen de fysieke voordelen van ondervind, maar ook van merk dat ik me positiever en energieker in het leven voel staan. Lichaam en geest zijn meer in balans dan ooit. Dit vasthouden is mijn belangrijkste doel voor 2012.
