k ben een nieuwsjunk. Een dag geen journaal kijken is voor mij geen optie. Eén actualiteitenrubriek per dag is toch wel zo’n beetje het minimum. Nieuws over de meest uiteenlopende onderwerpen boeit mij enorm. Ik weet graag van alles over de meest uiteenlopende dingen. Toch kan ik mij ook ontzettend aan nieuws ergeren.
Neem nu de manier waarop de media de afgelopen weken verslag deden van de Amerikaanse schuldencrisis. Mag Obama meer geld gaan lenen of moet hij vanaf 2 augustus de hand op de knip houden? Dat was de prangende vraag die alle media dag in dag uit bezig hield. Op een manier die ons nieuwsconsument bijna het gevoel gaf dat het einde der tijden naderde.
Crisis afgewend
Toegegeven, het beeld dat het machtigste land ter wereld zijn rekeningen niet kan betalen spreekt erg tot de verbeelding. Bovendien laat dit probleem zich makkelijk vertalen in Jip en Janneketaal en dreigt een nieuwe wereldwijde recessie als in de VS de politieke tegenstanders niet tot overeenstemming komen.
Inmiddels weten we de afloop. Obama is niet blij met de uitkomst, maar heeft overeenstemming bereikt met de Republikeinen. We kunnen allemaal weer rustig slapen. De crisis is afgewend. Op naar het volgende door de media volledig uitgemolken nieuwshype.
Split screens
Want waarom maken de Nederlandse media er zo’n soap van? Ook al waren er geen ontwikkelingen, toch was het Amerikaanse schuldenplafond weer prominent in het nieuws aanwezig. Inclusief de zoveelste samenvatting in waar het in de kern om draait. Alsof je dat als nieuwsconsument de laatste dagen had kunnen missen.
Het scheelde niet veel of de journaals hadden een tikkend geluidje onder de items gemonteerd. Of een klokje in beeld laten aftellen. Ieder item werd immers afgesloten met de dreigende tekst dat er over 4, 3 of 2 dagen echt een oplossing uit de hoge hoed getoverd moest zijn. Want anders….. De gemiddelde soapaflevering heeft een minder spannende cliffhanger. Om het nog spannender te maken raad ik de jongens en meisjes verslaggevers aan volgende keer met split screens te gaan werken. Zoals bij de bloedstollende serie 24 gebeurde. Dan zitten we pas echt op het puntje van onze stoel naar het journaal te kijken.
Duizelingwekkende hoogte
Ik klink vast cynisch. Misschien zelfs wel sarcastisch. Dat zou best kunnen. Feit is echter dat ik me een beetje in de maling genomen voel door de hedendaagse journalist die het nieuws voortdurend loopt te hypen én versoapen. Want horen wij verder nog iets van dingen die ooit zo prominent in het nieuws waren? Krijgt u nog mee hoe het tegenwoordig met het eens zo krachtige verzet in Iran gaat? Wat er in Egypte gebeurt nu het volk het plein weer vrijgegeven heeft? Nu de Spaanse jongeren hun vergelijkbare pleinacties hebben opgegeven? Heeft u enig idee of de Libische rebellen het uiteindelijk gaan winnen van Khadafi of niet? En Julian Assange van Wikileaks. Hoe staat het daar eigenlijk mee? Komt zijn zaak nog eens voor de rechter? Nee, je hoort er zelden iets van. Op een enkel onbeduidend kort berichtje na.
Wat mij betreft mag journalistiek Nederland stoppen met het versoapen van nieuws. Ik ben het zat om de spanning door de nieuwsmedia tot duizelingwekkende hoogte te laten oplopen. Vervolgens gewoon overstappend op de volgende hype. Ik wil blijvend op de hoogte gehouden worden. En niet de zoveelste nieuwssoap als een nachtkaars zien uitgaan. Zeker als het gaat om dingen die er toe doen.
