Wel of niet donor zijn? Wie denkt daar wel eens over na? Voor mij geldt dat het langere tijd wel zo nu en dan bij mij opkwam, maar dat ik de beslissing mijn keuze kenbaar te maken bij het donorregister steeds maar weer uitstelde.
Voor veel mensen is nut en noodzaak van het donorschap ook een ver van mijn bed show. Wie heeft er nu in zijn directe omgeving te maken met iemand die een donororgaan nodig heeft? Ik niet in ieder geval.
Stuk dichterbij
Tot BNN’s Grote Donorshow werd uitgezonden. Toen werd ineens pijnlijk duidelijk hoe belangrijk het is dat er voldoende donororganen beschikbaar komen. Hoe frustrerend het is voor mensen om jarenlang op een wachtlijst voor een donornier te staan, omdat te weinig mensen zich als potentiële donor laten registreren.
Gisteren kwam de ver voor mijn bed show ineens een stuk dichterbij. Tijdens een gesprek met twee directe collega’s bleek de één zelf twee beschadigde nieren te hebben en was dit voor de ander bij haar man het geval. Als je hoort hoe ingrijpend dit het dagelijkse leven van mensen beïnvloed, dan word je daar eventjes een beetje stil van.
Ik heb inmiddels sinds enkele jaren een donorcodicil op zak. Een keuze die ik destijds ooit maakte en waar ik sindsdien ook nauwelijks meer bij stil sta. Ik heb immers mijn keuze gemaakt. Met het verhaal van mijn directe collega’s in het achterhoofd, kan ik maar één ding bepleiten. Mocht jij – net als ik – al enige tijd twijfelen over de keuze wel of niet donor te willen zijn, hak dan binnenkort de knoop gewoon eens door. Ook als je geen donor zijn wilt kun je dit bij het donorregisteraangeven.
Referenties:
* Minste donoren in Staphorst en Urk, Nu.nl woensdag 22 juni 2011
